Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

''Εις εαυτόν'' Β'

Ολοκληρώνοντας και το δεύτερο τόμο του Μάρκου Αυρηλίου,οι αρχικές μου εντυπώσεις παραμένουν ως έχουν.

Με λόγια απλά και κατανοητά,ο Μάρκος Αυρήλιος καταφέρνει να συγκεντρώσει αποστάγματα σοφίας,χρήσιμα στην καθημερινότητά μας και κατά συνέπεια στην ίδια μας την ζωή.

Προσεγγίζοντας θέματα σκληρά όπως ο θάνατος,''χτυπάει'' κατευθείαν στην σαθρότητα που επικρατεί στη σημερινή ανθρώπικη σκέψη.Παράλληλα,διατηρεί την απέχθειά του απέναντι σε εκείνους που παλεύουν για την υστεροφημία τους(πιθανότατα χωρίς να την αξίζουν) και γράφει για την καλοσύνη(που πρέπει να διατηρείται απέναντι σε όλους και όλα όπως τονίζει),για την σχέση του ανθρώπου με τη φύση,για το δίκαιο και την αλήθεια και φυσικά για το ίδιο το άτομο και την κοινωνία.

Είναι δύσκολο να σχολιάσει κανείς ένα τέτοιο έργο.Ένα έργο που δεν έχει εξάρσεις,δεν έχει υποκριτικό ή επιτηδευμένο ύφος αλλά αποτελεί απλώς το σύνολο των σκέψεων ενός ιδιαίτερου ανθρώπου που έφθασε στο μεγαλύτερο αξίωμα της εποχής του και κατάφερε να διατηρήσει την ευδαιμονία της ψυχής του.

Ένας άνθρωπος που τονίζει και επιμένει στις θεμελιώδεις(και ξεχασμένες) αλήθειες της ζωής χωρίς να γίνεται παρωχημένος μα διατηρώντας μια φυσική,ανθρωπιστική και εντέλει παθιασμένη στάση ζωής πολεμώντας ενάντια στην υποκρισία και την υστεροφημία.

Ίσως τελικά να είχε άδικο.Δύσκολα θα περίμενε όταν έγραφε αυτές τις σκέψεις να τον διαβάζουν,να τον σχολιάζουν και να τον τιμούν σχεδόν 2000 χρόνια μετά.Ίσως τελικά να είχε και δίκιο.Θεωρούσε πως στο τέλος όλοι θα ξεχαστούν οπότε δεν υπάρχει λόγος να ζει κανείς μόνο και μόνο για να τον θυμούνται.Ο ίδιος έζησε την ζωή του υπηρετώντας την αλήθεια,την δικαιοσύνη και τον ανθρωπισμό(έστω και σε πρώιμο στάδιο) παραμερίζοντας ολότελα την αλαζονεία,την υστεροφημία και την αιωνιότητα.Ίσως εντέλει να είναι και αυτός ο λόγος που την κέρδισε χωρίς καν να το γνωρίζει,του αξίζει άλλωστε!

''Αν λοιπόν,όταν κάποια μέρα είναι να αποχωρήσεις από τον κόσμο τούτο,αφήσεις πίσω όλα τα άλλα και τιμήσεις μόνο το ηγεμονικό σου και το θεϊκό σου στοιχείο μέσα σου και αν φοβηθείς όχι το να πάψεις κάποια στιγμή να ζεις αλλά το να μην έχεις αρχίσει ποτέ να ζεις σύμφωνα με την φύση,θα είσαι άνθρωπος αντάξιος του κόσμου που σε γέννησε,θα πάψεις να νιώθεις ξένος προς την πατρίδα,να θαυμάζεις ως απροσδόκητα όσα γίνονται κάθε μέρα και να κρέμεσαι από το άλφα ή το βήτα.''

Μάρκος Αυρήλιος

Καλό ξημέρωμα!

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου