Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Μια βασίλισσα χωρίς στέμμα...

Τι θα μπορούσε να γράψει κανείς για την Αίγυπτο;

Πώς το μεγαλείο ενός πολιτισμού να χωρέσει μέσα σε λιγοστές γραμμές που είναι φοβερά ανίκανες να αναδείξουν το φως του;

Έχοντας μια κουβέντα για τους αρχαίους πολιτισμούς, η συνομιλήτριά μου είπε με κάπως πικραμένο ύφος:''Αλήθεια,δεν σου έχει κάνει εντύπωση πως οι κληρονόμοι των αρχαίων πολιτισμών όπως εμείς ή η Αίγυπτος,βυθίζονται τώρα στο χάος;''

Σκέφτηκα πως είχε απόλυτο δίκιο.Η κατάσταση στην Αίγυπτο μετά το πραξικόπημα παραμένει έκρυθμη.Κάποιος αρκετά απαισιόδοξος θα έλεγε πως οδηγείται σε εμφύλιο πόλεμο.Το απεύχομαι με όλη την δύναμη της καρδιάς μου.Γιατί;

Αυτές τις μέρες που σοβούσε η κρίση στην Αίγυπτο,είχα την τύχη να έχω στα χέρια μου το ''Ενώπιον του θρόνου''(Ν.Μαχφούζ/Ψυχογιός).Ήταν κυριολεκτικά τύχη(αν και δεν πιστεύω σ'αυτήν!!)καθώς χαζεύοντας στην βιβλιοθήκη του Ευγενίδιου το μάτι μου έπεσε σ'αυτό το βιβλίο που βρισκόταν εκτός ραφιού.Η περίληψη του έργου με συνεπήρε.Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα με πρωταγωνιστές τους προεδρεύοντες ενός δικαστηρίου Όσιρι και Ίσιδα που δίκαζαν κάθε ιστορικά σημαντική προσωπικότητα της Αιγύπτου από την αρχαιότητα μέχρι και αρκετά πρόσφατα(τουλάχιστον για τον ιστορικό χρόνο).

Στην ουσία ο Μαχφούζ στήνει ένα δικαστήριο για να μας διηγηθεί μέσα από τις προσωπικότητες που περνάνε από αυτό την Ιστορία της βασίλισσας της Μεσογείου(ο χαρακτηρισμός δικός μου).

Είχα και έχω μια πολύ μεγάλη αγάπη για τις χώρες της Ανατολής μα ιδιαίτερα για την Αίγυπτο.Θυμάμαι πως όταν ήμουν μικρός,οι γονείς μου μου έκαναν δώρο ένα σετ κατασκευών-χειροτεχνιών που αφορούσε την αρχαία Αίγυπτο.Έφτιαχνες ομοιώματα Φαραώ,διάβαζες για τις πυραμίδες και μάθαινες για έναν πολιτισμό που αναπτύχθηκε επάνω σε έναν μεγάλο ποταμό αρκετά μακριά από εδώ.Η εύφορη κοιλάδα του Νείλου,οι επιβλητικές και μυστηριακές πυραμίδες,η σιωπή της Σφίγγας,όλα με μάγεψαν και χάραξαν στην παιδική μου φαντασία μια Αίγυπτο γεμάτη μούμιες,γεμάτη περήφανους βασιλείς,δολοπλοκίες,ηλιοβασιλέματα με φόντο τις πυραμίδες και φεγγαράδες που καθρεπτίζονται επάνω στο Νείλο.Μια Αίγυπτος που διαφέρει από την υπάρχουσα που με στεναχωρεί και προβληματίζει.

Θα κλείσω την ανάρτηση με τα τελευταία λόγια του βιβλίου,τα λόγια της Ίσιδας που αφιερώνω με όλη μου την καρδιά στην αγαπημένη μου Αίγυπτο(για την οποία θα επανέλθω σύντομα μετά από αυτή την μικρή εισαγωγή):

''Ας υψώσουμε όλοι τα χέρια μας στον ουρανό και ας εκλιπαρήσουμε μαζί τον Θεό να δίνει στο λαό της Αιγύπτου σοφία και δύναμη για να παραμείνουμε ες αεί ένας φάρος σωστής καθοδήγησης και ομορφιάς.''

Με αγάπη στην βασίλισσα της φαντασίας μου.Καλό ξημέρωμα!


Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου