Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Μια καθημερινή υπενθύμιση και προτροπή...


Αναρωτιέμαι πολλές φορές για όλους εκείνους που νομίζουν ότι ο κόσμος τους ανήκει.Αναρωτιέμαι για τις δράσεις τους που υποδηλώνουν πίστη σε μια κάποια τάξη,σε ένα status quo,σε μια κλίκα ιδιωτικών συμφερόντων και ποδοπατούν κάθε δικαίωμα στη ζωή,κάθε δικαίωμα στην ελευθερία,κάθε δικαίωμα σε έναν καλύτερο κόσμο.Ίσως και να τους φοβάμαι λίγο όλους εκείνους που υψώνουν τόσο μεγάλα τείχη που σκιάζουν ακόμη και τον ήλιο.

Μα ο ήλιος,όσο και να τον πνίξουν τα σύννεφα,όσο και να τον σκιάσουν τα τείχη,δεν σταματάει να λάμπει.Έστω και αν η λάμψη του καλύπτεται και δεν φαίνεται στα μάτια μας,τότε μεταφέρεται μέσα μας για να σπάσει κάθε δεσμό χαλκευμένο με σκοτάδι.

Η ομιλία αυτή του Charlie Chaplin από τον Μεγάλο Δικτάτορα,ταινία γυρισμένη στην αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου,παραμένει επίκαιρη.Ο Chaplin δόξασε τον βουβό κινηματογράφο,όταν όμως αποφάσισε να σπάσει αυτή του τη σιωπή,εκφώνησε μια από τις σπουδαιότερες ομιλίες που πραγματοποιήθηκαν ποτέ.Ας τον ακούσουμε,ας βάλουμε όλα αυτά που λέει μέσα στην καρδιά μας και με λίγες,έστω μικρές,κινήσεις κάθε μέρα να τα κάνουμε πράξη,ενθυμούμενοι αυτό που έλεγε ο Ρόμπερτ Κένεντυ:''πολλά μικρά κύματα μαζί δημιουργούν ένα ρεύμα ικανό να διαλύσει ακόμη και τα ισχυρότερα τείχη αντίστασης και καταπίεσης''.

Καλό ξημέρωμα!


Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου