Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Ιστορία με νόημα για τη ζωή

Η ιστορία που θα σας γράψω δεν χρειάζεται εισαγωγή,θα μιλήσει η ίδια από μόνη της στην καρδιά και το μυαλό του καθενός.

Κάποτε σε ένα απόμερο χωριό,μετακόμισε ένας άνθρωπος της πόλης που δεν ήταν εξοικειωμένος με την εξοχή.Μιας και πλέον θα βρισκόταν εκεί η μόνιμη κατοικία του,αποφάσισε ένα όμορφο πρωινό να εξερευνήσει την περιοχή.

Μέσα στην μαγεία της φύσης και τα φωτεινά φυσικά αξιοθέατα,έφθασε σ'ένα ξέφωτο με ένα μικρό δρομάκι.Ακολουθώντας το,σύντομα κατάλαβε πως οδηγούσε στο κοιμητήριο του χωριού.

Με λίγο δισταγμό,πήρε την απόφαση να περάσει την πύλη του κοιμητηρίου για να αντιμετωπίσει(δειλά δειλά)τον φόβο του.Γνώρισε όμως έναν μεγαλύτερο φόβο που του έσφιξε τον λαιμό καθώς κοιτώντας τις ταφόπλακες έβλεπε ηλικίες ''μωρουδιακές''.3 χρονών,5 χρονών,10 χρονών ήταν μερικές από τις επιγραφές.Ανατριχιάζοντας είπε:''Θέε μου,είναι νεκροταφείο παιδιών'' και βυθίστηκε σε τόσο μεγάλη θλίψη που δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του.

Την επόμενη στιγμή,εμφανίστηκε ο ιερέας του χωριού που έκανε την πρωινή του βόλτα.Βλέποντας τον άνδρα που έκλαιγε,στάθηκε κοντά του και με βλέμμα γεμάτο στοργή τον ρώτησε:''Γιατί κλαις παιδί μου;Τι σου συνέβη;''

''Πάτερ μου δεν βλέπεις που βρισκόμαστε;Η αδικία αυτή μου σκίζει την καρδιά με τα παιδιά που χάθηκαν πριν ακόμη γνωρίσουν τη ζωή.''

Τότε ο ιερέας αγκαλιάζοντάς τον,του είπε:''Δεν κατάλαβες καλά παιδί μου.Δεν είναι κοιμητήριο παιδιών αυτό εδώ,μονάχα έχει μια ιδιοτροπία.Επάνω στα μνήματα,δεν αναγράφεται η ηλικία των κεκοιμημένων αλλά αθροισμένα όλα τα λεπτά,όλες οι ώρες,οι μέρες,οι μήνες και τα χρόνια που έζησαν πραγματικά με την ψυχή τους,που έζησαν στιγμές που γέμισαν την καρδιά τους με πάθος και έρωτα,το μυαλό τους χαρά και αγαλλίαση και το πνεύμα τους με αγάπη.Εδώ δεν μετράμε τη ζωή με τα χρόνια παιδί μου,την μετράμε με τις στιγμές εκείνες που γεμίζουν αυτό το άθροισμα των χρόνων και τους δίνουν ουσία.Εδώ μετράμε τη ζωή όχι με ανούσιους και νεκρούς αριθμούς αλλά με στιγμές ζωής για την ίδια τη ζωή.

''Η αξία της ζωής δεν είναι απλά υπαρξιακή ή αριθμητική παιδί μου,είναι το σύνολο εκείνων των στιγμών ανεξαρτήτως χρόνου που σε κάνουν να νιώθεις όχι απλώς ότι υπάρχεις αλλά ότι ζεις,με όλη την σημασία της λέξης!''

Καλό ξημέρωμα και μην ξεχάσετε να ζήσετε!

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου