Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ:''Η κρίση και η διέξοδος'' του Γ.Κατρούγκαλου

Από τις εκδόσεις Λιβάνη


Παρακολουθώντας το προηγούμενο βίντεο,είχα μερικές απορίες.Η πρώτη ήταν γιατί όλο το συνονθύλευμα στην εκπομπή ''Ανατροπή'' επιτέθηκε με τόσο πάθος ενάντια στον καθηγητή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Γιώργο Κατρούγκαλο και η δεύτερη πως μπόρεσε ο καθηγητής να διατηρήσει την σιδερένια ψυχραιμία του φθάνοντας στο σημείο να τους...ταπώσει!

Η απάντηση στις απορίες μου βρισκόταν στο απεικονιζόμενο βιβλίο του Γιώργου Κατρούγκαλου.Ο καθηγητής με αδιάσειστα επιχειρήματα καταφέρνει να ισοπεδώσει την μνημονιακή εμπάθεια χαρίζοντας στους υποστηρικτές αυτής της πολιτικής ένα ισχυρό πατατράκ.

Ο συγγραφέας κάνει μια γενικότερη εισαγωγή για την πολιτική που ακολουθεί το ΔΝΤ ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 70' (η αρχή της παντοκρατορίας της Σχολής του Σικάγου) και συνεχίζει με μια (συνταγματική) ανάλυση της ελληνικής πολιτικής από την αρχή της Μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα καθώς εν συνεχεία εξιστορεί την καταβαράθρωση των θεσμών και της κοινωνίας από τις μνημονιακές πολιτικές παρέχοντας τα ανάλογα αντιμνημονιακά επιχειρήματα από το ελληνικό και διεθνές δίκαιο (και όχι απλώς από ένα ανύπαρκτο πλεόνασμα ή μια επερχόμενη ανάπτυξη όπως κάνουν.... άλλοι).

Οφείλω να ομολογήσω πως ορισμένα κομμάτια του βιβλίου τα πέρασα στα γρήγορα καθώς η νομική (και εμπεριστατωμένη) ορολογία που χρησιμοποιεί ο καθηγητής σε μερικά θέματα που είναι αδύνατον να αποφευχθεί όπως τα εργασιακά,δεν μου είναι πολύ ευχάριστη (ούτε και εύκολα κατανοητή για να είμαι ειλικρινής).Η προσπάθειά του όμως δεν είναι απλώς αξιολόγη αλλά και αξιέπαινη.Το κίνητρό του για να γράψει αυτό το βιβλίο,όπως σημειώνει ο ίδιος,ήταν να παρέχει στους πολέμιους της μνημονιακής πολιτικής τα κατάλληλα (και ισχυρά) εφόδια για τον αγώνα τους.Το καταφέρνει στον ύψιστο βαθμό.

Οι αναλύσεις που κάνει τόσο για την ελληνική πολιτική όσο και για τους θεσμούς μέσα από την οπτική του συνταγματολόγου είναι εξαιρετικά ακριβής.Στο τέλος του βιβλίου,παραθέτει σειρά άρθρων που δίνουν την κατάλληλη νομική βάση στην αντιμνημονιακή επιχειρηματολογία,δεν διστάζει να κρύψει την δυσαρέσκειά του για τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας χωρίς να αμφισβητεί το κύρος του θεσμού ενώ αντί επιλόγου καταλήγει σε μια ανάλυση της διεξόδου που θα βασίζεται σε μια προοδευτική κυβέρνηση με ισχυρά λαϊκά ερείσματα που θα ακολουθήσει τον δρόμο των κυβερνήσεων της Ισλανδίας (κάτι που τα ΜΜΕ έκαναν και κάνουν γαργάρα).

Εν ολίγοις,με διαύγεια και πάθος,με νομικά και συνταγματικά επιχειρήματα,χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς,ο Γιώργος Κατρούγκαλος διέλυσε τα επιχειρήματα του μνημονιακού θίασου ( που δεν είναι και τόσο ισχυρά όταν λείπουν οι γαϊδουροφωνές του Γεωργιάδη ) και σε 399 σελίδες στέλνει το...''καλύτερο κείμενο που είχε ποτέ η χώρα'' στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.Αξίζει να το διαβάσετε και σίγουρα αξίζει να το εγκολπωθείτε.Κλείνω με την ίδια φράση που κλείνει και ο συγγραφέας από τον Θουκυδίδη:

καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς εὐέλπιδες

Καλό απόγευμα!

Μια εισαγωγή...



Μια μικρή εισαγωγή γι'αυτό που θα ακολουθήσει...Παρακολουθήστε το μέχρι τέλους!

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Ιστορία με ελπίδα...

Για την Ιστορία δεν υπάρχει χρόνος.Στο εσωτερικό της δεν υπάρχει το τώρα,το πριν ή το μετά.Υπάρχει μόνο το δικό της ρολόι που μετράει τους πάντες και τα πάντα.Υπάρχει η δική της κρίση που επιλέγει ποιοι θα την ακολουθήσουν και ποιοι θα χαθούν...

50 χρόνια πριν,ένας δρόμος του Ντάλας στο Τέξας,βάφτηκε με το αίμα του (θεωρούμενου) ισχυρότερου άνδρα του πλανήτη.Οι σελίδες στην Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών,για μια ακόμη φορά,ποτίστηκαν από σταγόνες αίματος,οδύνης και συνωμοσιών.

50 χρόνια μετά από την δολοφονία του Τζων Κέννεντυ,φαίνεται σαν να μην πέρασε μια μέρα.Οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν μέχρι και σήμερα με την ίδια ένταση,η θλίψη παραμένει,το ίδιο και η απορία για μια χαμένη ευκαιρία για τις ΗΠΑ.

Σε ολόκληρο το διαδίκτυο υπάρχουν εκατοντάδες αναλύσεις για την δολοφονία,την ζωή και τις πολιτικές του Κέννεντυ.Προσωπικά,θέλω να σταθώ σε κάτι άλλο.Σε αυτό που (θέλω να πιστεύω) πως εστιάζει και η προσπάθεια αυτού του blog.Στα όνειρα και στα οράματα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθούσαν κατ'εξοχήν μια πολιτική που κατάφερε να γίνει παγκοσμίως λαομίσητη.Πιστές πάντα στο δόγμα '' είσαι μαζί μας ή εναντίον μας '' που έχτισε την εξωτερική τους πολιτική,απομακρύνθηκαν εντελώς από την παρακαταθήκη που τους άφησαν οι ιδρυτές τους,οι λεγόμενοι Πατέρες του Έθνους,για μια δίκαιη,ανθρώπινη,ισχυρή κοινωνία ίσων ανθρώπων με ίσα δικαιώματα.Με την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου,μπήκαν στο παιχνίδι του Ψυχρού Πολέμου και εφήρμοσαν κατά γράμμα το προαναφερθέν δόγμα.Στο εσωτερικό τους δε,οι αντικομμουνιστικές τακτικές και το κυνήγι μαγισσών έγινε καθημερινότητα σε μια διχασμένη κοινωνία που έψαχνε την ενότητα,την ελπίδα και την αλληλεγγύη.

Έτσι,εμφανίστηκε κάποιος άλλος.Νέος και διαφορετικός,σίγουρα όχι και αντισυστημικός.Σίγουρα ναι όμως οραματιστής και ελπιδοφόρος.Κατάφερε να σαγηνεύσει τους νέους και τους παλιούς μιλώντας για διαφορετικά πράγματα όπως ιδανικά και αξίες,οράματα και αρχές.Τους κέρδισε γιατί μίλησε στην καρδιά τους,όχι στο μυαλό τους για να κερδίσει απλώς μια εκλογική αναμέτρηση.Ηγήθηκε για 3 σχεδόν χρόνια.Ήταν ριζοσπάστης;

Η αλήθεια είναι πως όχι.Δεν χρειαζόταν να είναι.Σε μια κοινωνία που μαστίζεται από την διχόνοια,από το μίσος και τον ρατσισμό,σε μια χώρα που έναν αιώνα μετά τον εμφύλιο σπαραγμό της φαίνεται εξίσου διχασμένη,ο Κέννεντυ μίλησε και έπραξε για την ενότητα.Όχι την εξάλειψη της διαφορετικότητας μα την αποδοχή της.Μίλησε για την ελπίδα και κατάφερε να εμπνεύσει όλους τους ανθρώπους να παλέψουν για ανώτερα ιδανικά,να βγουν για λίγο έξω από τα όρια του εαυτού της και ατενίσουν τον κόσμο που έχουν γύρω τους.Μίλησε για την ειρήνη και κατάφερε να κερδίσει πολλές μάχες προς αυτόν τον σκοπό χωρίς να σκύψει το κεφάλι στο στρατιωτικό καταστημένο του Πενταγώνου.Έκανε λάθη;

Σίγουρα ναι.Κανένας άνθρωπος δεν είναι αλάθητος,πόσο μάλλον ένας πολιτικός.Θα ήταν λάθος όμως να τον κρίνουμε μόνο από αυτά.Απλά,δεν ήταν ένας συνηθισμένος πολιτικός.Δεν ήταν ο πολιτικός των focus group,των δημοσκοπήσεων,των τακτικισμών.Ήταν κάτι ανώτερο από αυτό.Έδειξε με την δράση του πως η πολιτική δεν είναι όλα αυτά που προανέφερα.Πολιτική σημαίνει να παλεύεις για ένα καλύτερο αύριο,να δίνεις δύναμη σε εκείνους που δεν έχουν,να μάχεσαι για τον άνθρωπο και για ανθρώπινες αξίες που είναι πολύ μεγαλύτερες από εσένα και τα όνειρά σου.Να μάχεσαι για τα όνειρα και τα οράματα τόσων γενεών που θέλουν από την καρδιά τους ένα έθνος όπως το ήθελαν και εκείνοι που έχυσαν το αίμα τους.Υπάρχει λόγος που 50 χρόνια μετά τον θυμόμαστε;

Ναι.Η κληρονομιά του μπορεί να μην είναι τόσο πλούσια σε πολιτικές πράξεις όπως θα θέλαμε να πιστεύουμε,όμως είναι πλούσια σε κάτι πολύ ανώτερο από αυτό.Στην έμπνευση που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος σε ένα ολόκληρο έθνος και λαό να βγουν από το καβούκι τους και να κάνουν αυτό τον κόσμο καλύτερο για τους επόμενους.Στην ελπίδα,όχι απλώς ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν από μόνα τους,άλλα πως ο άνθρωπος είτε βρίσκεται στην Ουάσινγκτον είτε στη Μόσχα,είτε στην Αθήνα ή την Άγκυρα έχει μέσα του τον δυναμισμό να σπάσει τις αλυσίδες του και να παλέψει για τα ανθρώπινα ιδανικά ανεξάρτητα από οποιαδήποτε κατάσταση βρίσκεται.Τέλος,στην πίστη πως ο άνθρωπος που οφείλει να είναι το κέντρο της σκέψης μας και της πολιτικής,έχει την δύναμη να φτάσει ακόμη και στο φεγγάρι αν το θέλει.Έχει την δύναμη να εξαλείψει την φτώχεια,έχει την δύναμη να σπάσει τις έχθρες και να σταθεί για την ειρήνη και τους συνανθρώπους του όπου και αν βρίσκονται

Αυτό ήταν ο Κέννεντυ.Άνθρωπος με αδυναμίες,πολιτικός με ελαττώματα,οραματιστής που η κληρονομιά του έκανε τους ανθρώπους να πιστέψουν,να παλέψουν,να ελπίσουν για τα καλύτερα και τα ομορφότερα της ζωής και του κόσμου μας.Συμπυκνώνεται στην ομιλία του για την αποστολή του ανθρώπου στο φεγγάρι:'' εάν αυτή η κάψουλα της Ιστορίας μας διδάσκει το οτιδήποτε,τότε αυτό είναι πως ο άνθρωπος στην αναζήτησή του για γνώση και πρόοδο,είναι αποφασισμένος και δεν μπορεί να αποτραπεί. ''



Καλό ξημέρωμα!

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Οι εχθροί της δημοκρατίας


  Το πολιτικό μας σύστημα και οι εντόπιοι εκπρόσωποί του αρέσκονται να μιλούν και να κηρύττουν για την δημοκρατία που (δήθεν) έχουμε.Όταν κάποιος μάλιστα αμφισβητήσει αυτή την πολύ βολική για τους πολιτικάντηδες αντίληψη,θα παρατηρήσει μια έξαρση,μια ισχυρή ένσταση και θα χαρακτηριστεί μάλιστα ως εχθρός της δημοκρατίας.Λογικό,αφού τους χάλασε το καλοστημένο επικοινωνιακό παιχνίδι.

  Πως πρέπει να είναι ακριβώς μια δημοκρατία είναι μια αρκετά μεγάλη κουβέντα.Το πως όμως ΔΕΝ πρέπει να είναι μια δημοκρατία,το βιώνουμε στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και υπάρχουν 3 βασικά θέματα που το πιστοποιούν.

#1  ΕΡΤ

 Ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον οι κυβερνώντες για να εκπληρώνουν τα προεκλογικά και μετεκλογικά ρουσφέτια.Οι ίδιοι λοιπόν που υπήρξαν οι θεμελιωτές της διαφθοράς,της ρεμούλας και της μονόπλευρης ενημέρωσης αποφάσισαν εν μια νυκτί να κλείσουν την ΕΡΤ (για χάρη της τρόικα),να πετάξουν κυριολεκτικά στον δρόμο τους υπαλλήλους της και να κρατήσουν τους πιο πιστούς υπηρέτες τους για την ΔΤ.Έτσι,οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν τον αγώνα τους και για όλο αυτό το διάστημα κράτησαν το κεφάλι τους ψηλά (και μάλιστα ποιοτικά!) μέχρι το χάραμα της 7ης Νοεμβρίου που τα πιόνια του συστήματος επενέβησαν για την...προάσπιση της νομιμότητας!!Παράξενο.Από την μια η κυβέρνηση ''παλεύει'' για την προστασία της δημόσιας περιουσίας όπως το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ και από την άλλη ετοιμάζεται να την ξεπουλήσει και πάλι για...χάρη του δημοσίου συμφέροντος (πως βέβαια αυτό το δημόσιο συμφέρον ο καθένας το μεταφράζει όπως τον βολεύει είναι μια άλλη ιστορία).

#2 Πρόταση μομφής

 Χθες,ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέθεσε πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης.Η απάντηση του Αντώνη Σαμαρά ήταν πως η δημοκρατία δεν φοβάται μομφές και τα λοιπά...Αλήθεια,από πότε ο πρωθυπουργίσκος της δεκάρας που εκλέχτηκε από την σακαταμένη εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας και έγινε πρωθυπουργός χάρη στο εξίσου σακατεμένο ΠΑΣΟΚ,ταυτίζεται με την Δημοκρατία;Από πότε,ο οποιοσδήποτε αμφισβητεί την κυβέρνηση και τον θίασο που την στηρίζει,χαρακτηρίζεται ως εχθρός της σταθερότητας;Το τσίρκο που αρέσκεται να αυτοαποκαλείται κυβέρνηση,έχει φτάσει στο θλιβερό σημείο,όχι μόνο να θέλει ταυτιστεί με την νομιμότητα,την σταθερότητα και την δημοκρατία αλλά και να θέλει να διαγράψει κάθε μορφή αμφισβήτησης και σύντομα,ελεύθερης σκέψης.Ανεξαρτήτως του αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τον Αλέξη Τσίπρα,του αναγνωρίζεται το δικαίωμα στην πρόταση μομφής.Όπως και σε κάθε πολίτη μιας ελεύθερης χώρας αναγνωρίζεται το δικαίωμα της αμφισβήτησης.Η κυβέρνηση προφανώς το φοβάται.Το φοβάται όπως φοβάται και την ελεύθερη σκέψη και την ελεύθερη βούληση.Τα φοβάται γιατί της χαλάνε τα σχέδια και ποδοπατούν το μέλλον της.Το τσίρκο πανικοβάλλεται και αποκαλύπτεται ο πραγματικός,αποτυχημένος του εαυτός.

#3 Πολίτες ή ψηφοφόροι/καταναλωτές;

  Το δίλημμα είναι ξεκάθαρο και διατυπώμενο από καιρό.Φαίνεται άλλωστε και στον καθημερινό λόγο που χρησιμοποιούν οι πολικάντηδες.Αναφέρονται στους πολίτες ως ψηφοφόρους,ψηφοφορικό σώμα,ανθρώπους με εκλογικά δικαιώματα και λοιπά επικοινωνιακά παιχνίδια που υποβιβάζουν τον πολίτη,απλώς σε ψηφοφόρο,σε χειροκροτητή.Ο πολίτης δεν έχει δικαιώματα,έχει μόνο δικαίωμα να ψηφίζει.Να αποφασίζει δηλαδή μια φορά στα...4 χρόνια και τον υπόλοιπο καιρό να βιώνει την καταστροφικότητα των λανθασμένων (και μοναδικών) αποφάσεών του.Πολύ απλά,υπολογίζουν τους πολίτες όταν τους χρειάζονται.Μάλιστα,με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές,το δίλημμα γίνεται ακόμη πιο φανερό.Η παιδεία καταρρέει,το ΕΣΥ σταδιακά ισοπεδώνεται,ούτε λόγος για τον πολιτισμό και η λύση που πρότειναν τα λαμπρά μυαλά που μας κυβερνούν,είναι...να ανοίξουν τα καταστήματα τις Κυριακές.Κάποτε η ανοησία και το θράσος είχαν όρια.Τώρα,δεν υπάρχουν καν όρια!

Ο επόμενος στόχος λοιπόν είναι η συσκότιση του μυαλού και της ψυχής.Κάτι που έχει ήδη μπει σε εφαρμογή.Όπως πολύ σωστά έγραψε και ο φίλος blogger Λύσιππος,ας πολεμήσουμε το σκοτάδι ο καθένας όπως μπορεί.Αλλά ας το πολεμήσουμε!

Καλό βράδυ!

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Υπενθύμιση #3

'' Εάν οι καθημερινοί άνθρωποι έχουν μια απεριόριστη ικανότητα να κάνουν κακό,τότε μπορεί να έχουν και μια απεριόριστη δύναμη να κάνουν καλό. ''

Πλάτωνας

(Από το Classical Wisdom Weekly)

Καλό απόγευμα!

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ:''Το μυθιστόρημα της βασιλικής δυναστείας της Ελλάδας''

Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου-Εκδόσεις Φερενίκη

 

Ο θεσμός της μοναρχίας έχει καταρρεύσει στην χώρα μας από καιρό.Στις χώρες που υφίσταται έχει πλέον ρόλο διακοσμητικό,αντιπροσωπεύοντας απλώς μια ιστορική παράδοση.Οι διάφορες βασιλικές οικογένειες αποτελούν απολιθώματα και δεν αποτελεί εξαίρεση του κανόνα η ελληνική.


 Στο εν λόγω βιβλίο,η συγγραφέας επιχειρεί κάτι το παράτολμο.Να παρουσιάσει την ελληνική βασιλική δυναστεία ως μια απλή,παραδοσιακή οικογένεια με τα πάνω και τα κάτω της,τους δε μονάρχες ως καθημερινούς ανθρώπους που απλώς..τους έλαχε ένα βασιλικό στέμμα!

Λογοτεχνικά,το βιβλίο της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια.Παρουσιάζει βιογραφικά στοιχεία της ελληνικής βασιλικής δυναστείας,παραθέτει διάφορες ιστορίες από τον βίο του κάθε μέλους και διηγείται τις ζωές τους με τρόπο απλό και ύφος μυθιστορηματικό.Εάν αναφερόταν σε μια απλή ελληνική οικογένεια που περνάει μέσα από τις διάφορες ιστορικές φάσεις της χώρας,τότε θα ήταν ένα καλό εγχείρημα,όχι τέλειο ή επιβεβλημένης ανάγνωσης,αλλά σίγουρα ευχάριστο.Δυστυχώς όμως,δεν κάνει κάτι τέτοιο..

Αναφέρεται σε μια ξενόφερτη οικογένεια που (δυστυχώς) συνέδεσε την τύχη της με την νεώτερη ελληνική ιστορία και ως τέτοια οφείλει να αντιμετωπιστεί.Το βιβλίο βρίθει από ιστορικές ανακρίβειες,η συγγραφέας αγνοεί επιδεικτικά καταστροφικούς χειρισμούς των μοναρχών (όπως η πτώχευση της χώρας το 1893 που οφείλεται και στην αλαζονική ολιγωρία του Γεωργίου Α',κάτι το οποίο η συγγραφέας ούτε καν αναφέρει),ακολουθεί αστικούς μύθους της φιλοβασιλικής Δεξιάς χαρακτηρίζοντας τον Κωνσταντίνο Α' ως βασιλιά-στρατηλάτη(αγνοώντας και εδώ τον ρόλο του στην θλιβερή ήττα του 1897) ενώ δεν έχει καν το θάρρος να σταθεί στα γεγονότα του 1965 τα οποία προσπερνά με λίγες λέξεις.Για την δικτατορία δε και το κίνημα-οπερέτα του Κωνσταντίνου Β' και πάλι παρουσιάζεται μια εντελώς διαφορετική οπτική.Ανιστόρητη,ανούσια,ανώφελη.

Οφείλω όμως να αναγνωρίσω πως η συγγραφέας κάνει μια αξιότιμη προσπάθεια.Σκοπός της πιθανώς ήταν να παρουσιάσει την ανθρώπινη πλευρά των ελλήνων μοναρχών και να δώσει μια οικογενειακή υφή στην βασιλική δυναστεία.Δυστυχώς όμως,κάτι τέτοιο δεν μπορεί να σταθεί γιατί η ίδια η βασιλική οικογένεια δεν συμπεριφέρθηκε ποτέ ως κανονική και οι έλληνες μονάρχες κάθε άλλο παρά καθημερινοί άνθρωποι ήταν.Επιλογή τους ήταν άλλωστε.Συμπεριφέρθηκαν αυταρχικά ως ελέω θεού βασιλείς,ευθύνονται για εθνικές καταστροφές και είναι υπαίτιοι πολλών δεινών που θα είχαν αποφευχθεί αν φέρονταν με σύνεση και όχι με εγωπάθεια.

Σίγουρα δεν υπάρχει ανάγκη ούτε αγιοποιήσεων,ούτε και δαιμονοποιήσεων.Η Ιστορία,χωρίς φαλκιδεύσεις και καθοδηγήσεις,μιλάει από μόνη της.Στην συγκεκριμένη περίπτωση,είναι αμείλικτη.

'' Εάν η Ιστορία απογυμνωθεί από την αλήθεια,δεν μας μένει τίποτα περισσότερο από ένα μάταιο και ασύμφορο παραμύθι'' - Πολύβιος

Καλό απόγευμα!


Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

Ποιος κυβερνάει την Ελλάδα;

Μια ερώτηση που είχε κάνει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Μια ερώτηση που επανέλαβε λίγο αργότερα ο Γεώργιος Παπανδρέου.
Μια ερώτηση που κυριαρχεί και η απάντηση ξεπροβάλλει.

Είναι ο φόβος.

Ζεις και αναπνέεις,κοιμάσαι και ξυπνάς σε μια χώρα που στην κυριολεξία δεν ξέρεις τι σε περιμένει το επόμενο πρωί.Σε μια χώρα που πλέον δεν εγγυάται ούτε το μέλλον σου,σταδιακά διαγράφει το παρελθόν σου και επόμενος στόχος είσαι εσύ.Είμαστε εμείς.

Τις τελευταίες μέρες,έλαβε χώρα από τα ΜΜΕ μια εκστρατεία καταδίκης της βίας από όπου και αν προέρχεται.Φυσικά,οι θιασώτες των τηλεοπτικών δικαστηρίων δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να καταδικάσουν την βία σε κάθε της μορφή.

Σε κάθε της μορφή; Μάλλον όχι.

Δυσκολεύονται να καταδικάσουν την βία της ανεργίας που τσακίζει τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας εδώ και χρόνια.
Δυσκολεύονται να καταδικάσουν την βία της εξαθλίωσης που βιώνει σχεδόν κάθε ελληνικό νοικοκυριό όλο και εντονότερα.
Δυσκολεύονται να καταδικάσουν την βία της νέας φορολογίας που οδηγεί κάθε μέρα όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας στην απόγνωση.
Δυσκολεύονται να καταδικάσουν την βία της τρομοκρατίας που χρησιμοποιούν οι ίδιοι σε κάθε περίσταση που βολεύει τα συμφέροντά τους.

Το να καταδικάσεις την ηθική διάσταση της βίας είναι το μόνο εύκολο γιατί έτσι βλέπεις μονάχα τη μία όψη του νομίσματος και πιθανότατα αυτή που σε βολεύει περισσότερο.Υπάρχει όμως η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στη βία και στην αντίσταση στη βία.

Πρόσφατα γιορτάσαμε την επέτειο του ΟΧΙ.Κάποιος που θα καταδίκαζε την βία από όπου και αν προέρχεται,θα καταδίκαζε απλά και την αντίδραση των Ελλήνων μαχητών που κλήθηκαν να υπερασπίσουν τον ίδιο τους τον τόπο.Θα καταδίκαζε ύστερα ολόκληρη την Εθνική Αντίσταση και το αποκορύφωμά της,την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου.Φυσικά,θα υπέπεφτε σε ένα τραγικά ιστορικό λάθος.

Η καταδίκη της βίας πολύ απλά βολεύει αυτούς που την προκαλούν και την υποθάλπτουν.Είναι εύκολο οι μνημονιακοί θιασώτες να καταδικάσουν (υποκριτικά) την βία γιατί είναι πρώτα εκείνοι που την δημιουργούν.Είναι καλό όμως να θυμόμαστε πως η αντίσταση στην βία δεν είναι βία και δεν προϋποθέτει βίαπρόκληση βίας σε οποιαδήποτε μορφή της είναι το εφαλτήριο του φασισμού.Το μεγαλύτερο παράδειγμα γι'αυτό είναι η ίδια μας η χώρα που η βία της μνημονιακής πολιτικής γέννησε και υπέθαλψε τη βία των νεοναζιστών.

Παράλληλα όμως,αυτή η βία έγινε μπούμεραγνκ όταν δύο συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους.
Το ανοσιούργημα του φασισμού υποστηρίζει την ανωτερότητα μερικών εις βάρος άλλων.Είτε όμως μας αρέσει είτε όχι,είτε το πιστεύουμε είτε όχι,το αίμα όλων(είτε Αριστερών είτε Δεξιών) είναι και παραμένει ακριβώς το ίδιο.Πόσο μάλλον όταν χύνεται με τον ίδιο τρόπο από ένα κοινό οπλισμένο χέρι γεμάτο μίσος...

Ο φασισμός τελικά δεν τρώει μονάχα τα παιδιά των άλλων,αλλά και τα δικά του.Δύο αθώες νεαρές ψυχές μεγαλώνουν τη λίστα των νεκρών σε έναν τόπο που βυθίζεται στην παράνοια.Μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι,ας υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας πως η μεγαλύτερη νίκη του φασισμού(ναι,από όπου και αν προέρχεται καθώς δεν έχει πλέον ιδεολογικό πρόσημο)δεν είναι να εγκαθιδρυθεί ως πολιτικό ή οικονομικό σύστημα.Η μεγαλύτερη νίκη του είναι να χάσουμε την ανθρωπιά μας.Ας παλέψουμε να την χτίσουμε ξανά!

Καλό βράδυ!