50 χρόνια πριν,ένας δρόμος του Ντάλας στο Τέξας,βάφτηκε με το αίμα του (θεωρούμενου) ισχυρότερου άνδρα του πλανήτη.Οι σελίδες στην Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών,για μια ακόμη φορά,ποτίστηκαν από σταγόνες αίματος,οδύνης και συνωμοσιών.
50 χρόνια μετά από την δολοφονία του Τζων Κέννεντυ,φαίνεται σαν να μην πέρασε μια μέρα.Οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν μέχρι και σήμερα με την ίδια ένταση,η θλίψη παραμένει,το ίδιο και η απορία για μια χαμένη ευκαιρία για τις ΗΠΑ.
Σε ολόκληρο το διαδίκτυο υπάρχουν εκατοντάδες αναλύσεις για την δολοφονία,την ζωή και τις πολιτικές του Κέννεντυ.Προσωπικά,θέλω να σταθώ σε κάτι άλλο.Σε αυτό που (θέλω να πιστεύω) πως εστιάζει και η προσπάθεια αυτού του blog.Στα όνειρα και στα οράματα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθούσαν κατ'εξοχήν μια πολιτική που κατάφερε να γίνει παγκοσμίως λαομίσητη.Πιστές πάντα στο δόγμα '' είσαι μαζί μας ή εναντίον μας '' που έχτισε την εξωτερική τους πολιτική,απομακρύνθηκαν εντελώς από την παρακαταθήκη που τους άφησαν οι ιδρυτές τους,οι λεγόμενοι Πατέρες του Έθνους,για μια δίκαιη,ανθρώπινη,ισχυρή κοινωνία ίσων ανθρώπων με ίσα δικαιώματα.Με την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου,μπήκαν στο παιχνίδι του Ψυχρού Πολέμου και εφήρμοσαν κατά γράμμα το προαναφερθέν δόγμα.Στο εσωτερικό τους δε,οι αντικομμουνιστικές τακτικές και το κυνήγι μαγισσών έγινε καθημερινότητα σε μια διχασμένη κοινωνία που έψαχνε την ενότητα,την ελπίδα και την αλληλεγγύη.
Έτσι,εμφανίστηκε κάποιος άλλος.Νέος και διαφορετικός,σίγουρα όχι και αντισυστημικός.Σίγουρα ναι όμως οραματιστής και ελπιδοφόρος.Κατάφερε να σαγηνεύσει τους νέους και τους παλιούς μιλώντας για διαφορετικά πράγματα όπως ιδανικά και αξίες,οράματα και αρχές.Τους κέρδισε γιατί μίλησε στην καρδιά τους,όχι στο μυαλό τους για να κερδίσει απλώς μια εκλογική αναμέτρηση.Ηγήθηκε για 3 σχεδόν χρόνια.Ήταν ριζοσπάστης;
Η αλήθεια είναι πως όχι.Δεν χρειαζόταν να είναι.Σε μια κοινωνία που μαστίζεται από την διχόνοια,από το μίσος και τον ρατσισμό,σε μια χώρα που έναν αιώνα μετά τον εμφύλιο σπαραγμό της φαίνεται εξίσου διχασμένη,ο Κέννεντυ μίλησε και έπραξε για την ενότητα.Όχι την εξάλειψη της διαφορετικότητας μα την αποδοχή της.Μίλησε για την ελπίδα και κατάφερε να εμπνεύσει όλους τους ανθρώπους να παλέψουν για ανώτερα ιδανικά,να βγουν για λίγο έξω από τα όρια του εαυτού της και ατενίσουν τον κόσμο που έχουν γύρω τους.Μίλησε για την ειρήνη και κατάφερε να κερδίσει πολλές μάχες προς αυτόν τον σκοπό χωρίς να σκύψει το κεφάλι στο στρατιωτικό καταστημένο του Πενταγώνου.Έκανε λάθη;
Σίγουρα ναι.Κανένας άνθρωπος δεν είναι αλάθητος,πόσο μάλλον ένας πολιτικός.Θα ήταν λάθος όμως να τον κρίνουμε μόνο από αυτά.Απλά,δεν ήταν ένας συνηθισμένος πολιτικός.Δεν ήταν ο πολιτικός των focus group,των δημοσκοπήσεων,των τακτικισμών.Ήταν κάτι ανώτερο από αυτό.Έδειξε με την δράση του πως η πολιτική δεν είναι όλα αυτά που προανέφερα.Πολιτική σημαίνει να παλεύεις για ένα καλύτερο αύριο,να δίνεις δύναμη σε εκείνους που δεν έχουν,να μάχεσαι για τον άνθρωπο και για ανθρώπινες αξίες που είναι πολύ μεγαλύτερες από εσένα και τα όνειρά σου.Να μάχεσαι για τα όνειρα και τα οράματα τόσων γενεών που θέλουν από την καρδιά τους ένα έθνος όπως το ήθελαν και εκείνοι που έχυσαν το αίμα τους.Υπάρχει λόγος που 50 χρόνια μετά τον θυμόμαστε;
Ναι.Η κληρονομιά του μπορεί να μην είναι τόσο πλούσια σε πολιτικές πράξεις όπως θα θέλαμε να πιστεύουμε,όμως είναι πλούσια σε κάτι πολύ ανώτερο από αυτό.Στην έμπνευση που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος σε ένα ολόκληρο έθνος και λαό να βγουν από το καβούκι τους και να κάνουν αυτό τον κόσμο καλύτερο για τους επόμενους.Στην ελπίδα,όχι απλώς ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν από μόνα τους,άλλα πως ο άνθρωπος είτε βρίσκεται στην Ουάσινγκτον είτε στη Μόσχα,είτε στην Αθήνα ή την Άγκυρα έχει μέσα του τον δυναμισμό να σπάσει τις αλυσίδες του και να παλέψει για τα ανθρώπινα ιδανικά ανεξάρτητα από οποιαδήποτε κατάσταση βρίσκεται.Τέλος,στην πίστη πως ο άνθρωπος που οφείλει να είναι το κέντρο της σκέψης μας και της πολιτικής,έχει την δύναμη να φτάσει ακόμη και στο φεγγάρι αν το θέλει.Έχει την δύναμη να εξαλείψει την φτώχεια,έχει την δύναμη να σπάσει τις έχθρες και να σταθεί για την ειρήνη και τους συνανθρώπους του όπου και αν βρίσκονται
Αυτό ήταν ο Κέννεντυ.Άνθρωπος με αδυναμίες,πολιτικός με ελαττώματα,οραματιστής που η κληρονομιά του έκανε τους ανθρώπους να πιστέψουν,να παλέψουν,να ελπίσουν για τα καλύτερα και τα ομορφότερα της ζωής και του κόσμου μας.Συμπυκνώνεται στην ομιλία του για την αποστολή του ανθρώπου στο φεγγάρι:'' εάν αυτή η κάψουλα της Ιστορίας μας διδάσκει το οτιδήποτε,τότε αυτό είναι πως ο άνθρωπος στην αναζήτησή του για γνώση και πρόοδο,είναι αποφασισμένος και δεν μπορεί να αποτραπεί. ''
Καλό ξημέρωμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου